یادی از...

 روزت مبارک معلم مهربانم،

 معلم فداکارم، معلم صبورم، معلم صد آفرین هاو هزارآفرین هایم ،ای شاهد

روزهای شاد کودکانه ام/اشک های معصومانه ام/قهر وآشتی های بچه گانه ام/

شاهد روزهای گستاخی ام/مسخره کردن های بی خودیم /سوال های نا

تمامیم /شاهد روزهای درس جواب ندادن های بی دلیلی  ام/مریضی های

الکی ام، وخلاصه معلم روزهای خوب و بدم ،درست و نادرستم.

 دوستت دارم

 .

خسته نباشی .می دانم با این جملات و صد تا جمله ی بهتراز این نمی توانم حق

مطلب را بجا بیاورم و زحمت هایت را جبران کنم ، ولی باز هیچ گاه یادم نمی رود ،تو

برایم گاهی مادر گاهی پدر و گاهی هم مثل یه دوست بودی و گاهی نه آن ونه این،

مانند فرشته بودی و یا شایدم مانند نه اصلاًخود فرشته بودی. اری معلمم اگر تو

بخواهی این چند خط که قابلی نداره می تونم برایت دربیش از 1000صحفه وبا 2000

تاکلمه ی زیبا تو را وصفت کنم .